هنوز صدای خانم همسر را می شنوم که با عصبانیت چیزهایی را دربارۀ من به آقای پسر می گوید ، در همین گیر و دار است که پنجمین پادشاه رخ می نماید.

ساعت دوازده :در حال گفتگو با او هستم ، اینبار صدایی که هیچ نشانی از ظرافت ندارد توجه مرا به خود جلب می کند ...لرزه ای خفیف بر اندامم مستولی می شود...می گویم چه شده است ؟...خانم همسر فریاد می کشد : سوسک!...با عجله به سمت سالن می دوم ...موجودی سیاه و چِندِش آور روی دیوار بسرعت در حال حرکت است ...خانم همسر می گوید بِجُنب ...اگر سوسک فرار کند هر چه دیدی از چشم خودت دیدی...از کشتن سوکس متنفرم ، دستم را داخل جورابی می کنم و طی یک عملیات تعقیب و گریز او را به چنگ می آورم و به داخل کوچه پرتاب می کنم ...با افتخار سرم را بالا می گیرم و می گویم این هم از «سوکس»...خانم همسر هنوز در حال غرولند است و می گوید سریعا دستانت  و جوراب را بشوی !

در حین شستن ، داخل دستشویی پادشاه ششم را در آینه پشت سرم مشاهده می کنم ...آخ که چقدر فضای سکوت دستشویی را دوست دارم زیرا برای لحظاتی هر چند کوچک کسی کاری به کارت ندارد ...درهمین افکارو اوهام هستم که صدایی ظریف و مهربان مرا متوجه خودش میکند...خانم همسر است ...نگران حالم شده ...می پرسد چرا اینقدر طول می دهی ...از اینکه نگرانم شده خوشحال می شوم و سریع می آیم بیرون...خانم همسر قابلمه به دست پشت در ایستاده است ...می گوید گرسنه است و مطابق روزهای تعطیل برای ناهار چیزی نپخته است و مرا راهی چلوکبابی محل می کند.

چلوکبابی بسیار شلوغ است ..نمی دانم چرا از دیدن شلوغی برای اولین بار حس خوبی دارم ...سفارشم را می گویم و روی یکی از صندلیها جلوی کولر می نشینم و برای لحظاتی چشمانم را روی هم می گذارم ...آه خدای من ! پادشاه هفتم شباهت زیادی به پدرم دارد...او بسیار عصبانیست ...بعد از اینکه مدتی در چشمانم خیره می شود ناگهان یک پس گردنی محکم نثارم می کند و می گوید :ای «حمّال»